Angina Ludwiga – jak rozpoznać ropowicę dna jamy ustnej i jak ją leczyć?

Angina Ludwika

Angina Ludwiga – jak rozpoznać ropowicę dna jamy ustnej i jak ją leczyć?

Angina Ludwiga, znana również jako ropowica dna jamy ustnej, to poważne, szybko postępujące zakażenie tkanki łącznej w obrębie jamy ustnej, szyi i dolnej części twarzy. Choć nazwa może sugerować zaledwie uciążliwe zapalenie gardła, w rzeczywistości jest to stan zagrażający życiu, wymagający natychmiastowej interwencji medycznej. Najczęściej rozwija się jako powikłanie nieleczonych zakażeń zębopochodnych i wymaga intensywnego leczenia szpitalnego, często z zastosowaniem antybiotykoterapii i interwencji chirurgicznej.

Co to jest Angina Ludwiga?

Angina Ludwiga to rodzaj ostrej ropowicy tkanek miękkich okolicy podżuchwowej i podjęzykowej, obejmującej przestrzenie szyi i dna jamy ustnej. W odróżnieniu od klasycznego zapalenia gardła, angina Ludwiga to infekcja rozprzestrzeniająca się w przestrzeniach międzytkankowych, często dwustronnie, bez wyraźnego ograniczenia przegrodami anatomicznymi. Charakterystyczne jest szybkie szerzenie się stanu zapalnego, powodujące obrzęk i ucisk na drogi oddechowe.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Najczęstszą przyczyną anginy Ludwiga są:

  • zakażenia zębopochodne (szczególnie dolne trzonowce),
  • nieleczone zapalenie miazgi zębowej,
  • urazy jamy ustnej,
  • zakażenia ślinianek,
  • ciała obce w dnie jamy ustnej.

Czynniki ryzyka obejmują: cukrzycę, obniżoną odporność (np. w przebiegu HIV, chemioterapii), niedożywienie, brak higieny jamy ustnej oraz opóźnione leczenie stomatologiczne.

Objawy

Objawy anginy Ludwiga rozwijają się bardzo szybko i obejmują:

  • silny ból w dnie jamy ustnej i szyi,
  • obrzęk szyi, szczególnie w okolicy podżuchwowej,
  • twardość tkanek (tzw. deskowata konsystencja),
  • trudności w otwieraniu ust (szczękościsk),
  • dyskomfort przy przełykaniu i mówieniu,
  • duszność lub świsty oddechowe (oznaka zagrożenia dróg oddechowych),
  • gorączka, ogólne osłabienie.

Charakterystyczna jest symetryczność objawów i szybkie pogarszanie się stanu ogólnego pacjenta.

Rozpoznanie

Rozpoznanie anginy Ludwiga opiera się na:

  • wywiadzie klinicznym (nagły początek, ból, obrzęk),
  • badaniu fizykalnym (twardy, bolesny obrzęk, ograniczona ruchomość żuchwy),
  • badaniach obrazowych: tomografia komputerowa (TK) szyi, USG, czasem rezonans magnetyczny,
  • wynikach badań laboratoryjnych (podwyższone CRP, leukocytoza).

Leczenie

Leczenie anginy Ludwiga jest pilne i wielokierunkowe:

  1. Zabezpieczenie dróg oddechowych:
  • intubacja lub tracheotomia w razie duszności,
  • monitorowanie saturacji i stanu ogólnego.
  1. Antybiotykoterapia empiryczna (dożylna):
  • penicyliny z inhibitorem beta-laktamazy, cefalosporyny III generacji, metronidazol lub klindamycyna,
  • po otrzymaniu wyników posiewu – terapia celowana.
  1. Interwencja chirurgiczna:
  • nacięcie i drenaż ropnia lub ropowicy,
  • czasem konieczność wielokrotnych interwencji chirurgicznych,
  • usunięcie ogniska pierwotnego (np. zęba).
  1. Wspomagające leczenie szpitalne:
  • nawadnianie, leczenie przeciwgorączkowe, odżywianie parenteralne,
  • konsultacje specjalistyczne: chirurg szczękowo-twarzowy, anestezjolog, laryngolog.

Powikłania

Angina Ludwiga, jeśli jest nieleczona, może prowadzić do:

  • niedrożności dróg oddechowych i uduszenia,
  • posocznicy (sepsy),
  • zakrzepicy zatoki jamistej,
  • zapalenia śródpiersia,
  • rozprzestrzenienia infekcji do klatki piersiowej.

Rokowanie

Rokowanie zależy od szybkości wdrożenia leczenia. Wczesne rozpoznanie i hospitalizacja znacznie poprawiają szanse pacjenta. Śmiertelność może wynosić nawet 8–20% w przypadkach powikłanych.

Profilaktyka

Powinna uwzględniać:

  • regularne wizyty u dentysty,
  • szybkie leczenie infekcji zębopochodnych,
  • zachowanie higieny jamy ustnej,
  • kontrolę cukrzycy oraz innych chorób przewlekłych,
  • unikanie manipulowania ostrymi przedmiotami w jamie ustnej.

Podsumowanie

Angina Ludwiga to poważne, szybko postępujące zakażenie wymagające natychmiastowej interwencji lekarskiej. Choć rzadko występuje, niesie za sobą realne zagrożenie dla życia. Kluczem do skutecznego leczenia jest szybkie rozpoznanie, hospitalizacja i agresywne leczenie antybiotykowe oraz chirurgiczne. Każdy przypadek podejrzenia ropowicy dna jamy ustnej powinien być traktowany jako stan nagły w medycynie.

Podziel się tym wpisem

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *


Dodano do koszyka: